Αμοργός, 30 Ιουνη - 18 Ιούλη

Αρχικά μείναμε στην Αιγιάλη, στο κτίριο που είναι στον κόκκινο κύκλο:

Απ' όπου είχαμε καλή θέα:

Μερικές παραλίες... Λεβρωσσός:

Ψιλή άμμος:

Αγιος Παύλος:

Μούρος:

Η μεγαλύτερη παραλία της Αμοργού πάντως, δεν είναι στην Αμοργό, αλλά στο νησάκι Νικουριά απέναντι απ' τον Αγ. Παύλο.

Τι άλλο;

Τζιτζίκια:

Κατσίκες:

Γαϊδούρια (εγώ είμαι το δίποδο):

Και εκτός από ζώα, υπάρχουν και φυτά:

Αυτό το κότερο (θα μπορούσε να 'ναι οπουδήποτε, αλλά) ήταν παρκαρισμένο στα Κατάπολα:

Βγάλαμε και κάτι υποβρύχιες φωτογραφίες (ντεμπούτο στην υποβρύχια λήψη, λέμε...) οι οποίες όμως χρειάζονται σκανάρισμα και λοιπές χρονοβόρες διαδικασίες... προσεχώς θα τις καρφιτσώσω κι αυτές.

Πήλιο, 24-30 Μάη

Ας κάνω ένα αφιέρωμα στα αγριολούλουδα του Πηλίου. Τοπία κλπ έβαλα πέρσι, θα βάλω και την επόμενη φορά. Μ' άρεσε η απόδοση της κάμερας στις macro φωτογραφήσεις:


Και μια αγριοφραουλιά:


Για το τέλος, ένα σπίτι στη Ζαγορά:

Βλάστη Πτολεμαΐδας, 10-11 Μαη.

Στο δρόμο για τη Βλάστη κάναμε μια στάση στη Σιάτιστα για να δούμε αυτή την όμορφη κυρία να κοιμάται κάτω απ' τη δαμασκηνιά:


Είδαμε και κανα-δυο πόρτες...


...κανα-δυο παράθυρα...


...και συνεχίσαμε. Η Βλάστη (Μπλάτσι εις την βλαχικήν και την ιντερνετικήν - www.blatsi.gr είναι άλλωστε η ιστοσελίδα του χωριού) μας υποδέχτηκε ντυμένη στα γαλάζια:

Σον ξενώνα, μας δώσανε δωμάτιο με μεγάλο κρεβάτι και τρία (!!!)
μαξιλάρια. Ρε μπας και κλείσαμε στη βίλα των οργίων; :-)

Δεν θυμάμαι πόσες δεκαετίες (γράψε λάθος: πόσα χρόνια ήθελα να πω, πιτσιρικάς είμαι άλλωστε...) είχα να δω λουκούμι συνοδευόμενο από λικέρ τριαντάφυλλο:

Διαμαρτύρομαι! Ο κύριος με τα μούσια στέκεται όρθιος και καμαρωτός ατενίζοντας κάπου, ενώ οι ξυρισμένοι κύριοι είναι ριγμένοι στα χορτάρια κοιτώντας προς την αντίθετη κατεύθυνση! Διακρίσεις εις βάρος των ξουρισμένων:



Σκοτώνουν τα τρακτέρ όταν γεράσουν;


Sorry Μπλατσιώτες, αλλά ο πιο συμπαθής κάτοικος του χωριού είν' ετούτος:


Ο κήπος της τουλίπας - άπαιχτος λέμε:

Πολύ θα ήθελα να μάθω σε τι χρησίμευε αυτό το ατομικό μπαλκονάκι:

Και επίσης, θέλω και γω μια τέτοια ξύλινη ζαρτινιέρα:

Την άλλη μέρα είχε αντάρα. Ο χειμώνας εδώ κρατάει και το Μάη:

Και μια τελευταία ματιά από το μπαλκόνι του ξενώνα πριν φύγουμε:

Καϊμάκτσαλαν, Πρωτομαγιά

Ετοιμασία του επαναστατικού πρωτομαγιάτικου γεύματος μας:


Πάνω σε εργατικό πετσετάκι, όχι κρέατα και λοιπά τσικνιστά, αλλά φακές, καπνιστό σκουμπρί και ντοματοσαλάτα:


Φυσικά, τα πιάτα και το κρασί ήταν κόκκινα. Επιπλέον, ως αντίδραση στη νέα τάξη πραγμάτων, το κρασί ήταν παλιό. Του προηγούμενου αιώνα, λέμε:


Και γω φυσικά φόρεσα κόκκινο πανωφόρι - που συμπτωματικά δένει μια χαρά με το ανοιχτοπράσινο της οξυάς:


Την άλλη μέρα, καθώς είμεθα και πανηγυριτζίδαι, πεταχτήκαμε μέχρι το Μεσημέρι Εδεσσας για έναν χορό (συνοδεία πανσετών στα κάρβουνα... ) :


Και περάσαμαν εμείς καλά (κάναμε και κάτι μπανάκια στο Πόζαρ...) και αυτοί καλύτερα :-)

Πόζαρ - Καϊμάκτσαλαν - Νυμφαίο, 8-11 Μάρτη.

Για το Πόζαρ (Λουτράκι Αριδαίας) έχω ξαναγράψει εδώ και εδώ. Το καινούριο που είδαμε, ήταν αυτοί οι καταρράκτες που φτιάξανε δίπλα στη μεγάλη πισίνα:

Και μια φωτογραφία του χωριού από μακριά:

Η πρώτη εξόρμηση ήταν στο Καϊμάκτσαλαν, όπου ως γνωστόν υπάρχει ένα χιονοδρομικό κέντρο:

Επειδή δεν είμεθα σκιέρ, κατεβήκαμε λίγο παρακάτω όπου επιδόθηκα στο μάζεμα χιονιού...

...και στη κατασκευή ενός χιονανθρώπου, γλυπτό ισάξιο των μεγαλύτερων και γνωστότερων αγαλμάτων ανά την υφήλιο:

Κάτι κυκλάμινα παραδίπλα, τρύπησαν το χιόνι:

Η Βεγορίτιδα από ψηλά:

Η δεύτερη εξόρμηση ήταν στο Νυμφαίο Φλώρινας. Τρία "σπιτάκια" και μια σχολή:

Αντε και του χρόνου!