Βλάστη Πτολεμαΐδας, 10-11 Μαη.

Στο δρόμο για τη Βλάστη κάναμε μια στάση στη Σιάτιστα για να δούμε αυτή την όμορφη κυρία να κοιμάται κάτω απ' τη δαμασκηνιά:


Είδαμε και κανα-δυο πόρτες...


...κανα-δυο παράθυρα...


...και συνεχίσαμε. Η Βλάστη (Μπλάτσι εις την βλαχικήν και την ιντερνετικήν - www.blatsi.gr είναι άλλωστε η ιστοσελίδα του χωριού) μας υποδέχτηκε ντυμένη στα γαλάζια:

Σον ξενώνα, μας δώσανε δωμάτιο με μεγάλο κρεβάτι και τρία (!!!)
μαξιλάρια. Ρε μπας και κλείσαμε στη βίλα των οργίων; :-)

Δεν θυμάμαι πόσες δεκαετίες (γράψε λάθος: πόσα χρόνια ήθελα να πω, πιτσιρικάς είμαι άλλωστε...) είχα να δω λουκούμι συνοδευόμενο από λικέρ τριαντάφυλλο:

Διαμαρτύρομαι! Ο κύριος με τα μούσια στέκεται όρθιος και καμαρωτός ατενίζοντας κάπου, ενώ οι ξυρισμένοι κύριοι είναι ριγμένοι στα χορτάρια κοιτώντας προς την αντίθετη κατεύθυνση! Διακρίσεις εις βάρος των ξουρισμένων:



Σκοτώνουν τα τρακτέρ όταν γεράσουν;


Sorry Μπλατσιώτες, αλλά ο πιο συμπαθής κάτοικος του χωριού είν' ετούτος:


Ο κήπος της τουλίπας - άπαιχτος λέμε:

Πολύ θα ήθελα να μάθω σε τι χρησίμευε αυτό το ατομικό μπαλκονάκι:

Και επίσης, θέλω και γω μια τέτοια ξύλινη ζαρτινιέρα:

Την άλλη μέρα είχε αντάρα. Ο χειμώνας εδώ κρατάει και το Μάη:

Και μια τελευταία ματιά από το μπαλκόνι του ξενώνα πριν φύγουμε:

Καϊμάκτσαλαν, Πρωτομαγιά

Ετοιμασία του επαναστατικού πρωτομαγιάτικου γεύματος μας:


Πάνω σε εργατικό πετσετάκι, όχι κρέατα και λοιπά τσικνιστά, αλλά φακές, καπνιστό σκουμπρί και ντοματοσαλάτα:


Φυσικά, τα πιάτα και το κρασί ήταν κόκκινα. Επιπλέον, ως αντίδραση στη νέα τάξη πραγμάτων, το κρασί ήταν παλιό. Του προηγούμενου αιώνα, λέμε:


Και γω φυσικά φόρεσα κόκκινο πανωφόρι - που συμπτωματικά δένει μια χαρά με το ανοιχτοπράσινο της οξυάς:


Την άλλη μέρα, καθώς είμεθα και πανηγυριτζίδαι, πεταχτήκαμε μέχρι το Μεσημέρι Εδεσσας για έναν χορό (συνοδεία πανσετών στα κάρβουνα... ) :


Και περάσαμαν εμείς καλά (κάναμε και κάτι μπανάκια στο Πόζαρ...) και αυτοί καλύτερα :-)